Max van der Linden

Door de gevalsbeschrijvingen van de Russische neuropsycholoog Alexander Luria en de Amerikaanse neuroloog Oliver Sacks heeft van der Linden geleerd wat een hersenaandoening kan betekenen voor een mens. Het werk van de wetenschapsantropoloog Bruno Latour heeft hem geleerd dat de (neuro)wetenschap mensenwerk is. Het streven naar objectieve kennis heeft een sociale basis, met alle valkuilen van dien. In de geschiedenis en filosofie van de neurowetenschap komt dat wat hem betreft mooi samen: de fascinerende individuele lotsgevallen van patiënten en de ingewikkelde zoektocht van artsen en neurowetenschappers naar enerzijds fundamentele kennis over het brein en anderzijds behandelingen voor hun patiënten.

Na zijn studies psychologie en wetenschapssociologie aan de Universiteit van Amsterdam, doceerde Van der Linden psychologie, sociale wetenschappen en psychobiologie in Amsterdam en Rotterdam gedoceerd. Nu coördineert hij het Honoursprogramma Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam en schrijft een proefschrift over de geschiedenis van diepe hersenstimulatie bij psychiatrische aandoeningen. Naast zijn academische werk schrijft hij populair-wetenschappelijke boeken en artikelen.

Leestips van Max van der Linden:

Sources of the self: The making of modern identity (Charles Taylor)

Boeken van Charles Darwin, Bruno Latour en Michel Foucault.