Vragen aan Alex Bakker:
Hoe is uw interesse voor de geschiedenis van transgenders ontstaan?
Mijn interesse is een samengaan tussen persoonlijke achtergrond als transman en professionele fascinatie als historicus. Lange tijd was het thema transgender voor mij een privé zaak, om niet te zeggen een geheim. Het feit dat ik als meisje was geboren, speelde in mijn werk geen enkele rol, vond ik, en ging niemand wat aan. Dit veranderde toen ik als researcher voor Michiel van Erp ging werken en merkte hoe weinig er bekend was over de transgendergeschiedenis. Ik realiseerde me dat het hoog tijd was hier verandering in te brengen, en dat mijn geheim me niet langer in de weg stond.
Hoe heeft u uw kennis opgedaan?
De kennis van het onderwerp heb ik opgedaan door archiefonderzoek en oral history: ik heb in de loop der jaren tientallen mensen geïnterviewd, zowel transgenders als behandelaars en pleitbezorgers. Cruciaal hierbij is dat ik een goed netwerk heb in de transgender community, zowel bij ervaringsdeskundigen als bij betrokken professionals. Er is nog nauwelijks iets gepubliceerd over de geschiedenis van transseksualiteit in Nederland, dus secundaire literatuur bestuderen is niet aan de orde.
Wat is uw drijfveer?
De afgelopen jaren heb ik mij gericht op culturele en artistieke transgenderprojecten met als medium documentaire, literatuur, tentoonstelling en toneel. Hier, in het culturele veld ligt mijn rol - niet in de politiek of het activisme. Ik zet mijn vak als historicus in om cultureel erfgoed van transgenders te onderzoeken, bewaren en toegankelijk maken voor publiek. Daarbij telt uiteraard de overtuiging mee dat het een goede zaak is om meer begrip en acceptatie van transgenders in de samenleving te creëren.
Maar tegelijkertijd ben ik er niet op uit om mooie verhalen te verkopen voor de goede zaak. Als historicus geloof ik in de grondwaarden van betrouwbaarheid, integriteit, nuancering, multi-perspectiviteit en kritische analyse. Kritische betrokkenheid, zou ik het willen noemen.
