Met alle geweld

In het voetspoor van Arendt, en ook veelvuldig in discussie met de actualiteit en de grote romanliteratuur, probeert Hans Achterhuis in zijn 750 pagina's tellende magnum opus Met alle geweld de vele verschijningsvormen van geweld te begrijpen.

Welke filosofische, antropologische, sociale en politieke mechanismen zitten erachter? Maken agressie en geweldgebruik als evolutionaire erfenis deel uit van onze menselijke natuur? Als dat zo is, dan lijkt het utopisch om geweld volledig te willen afschaffen. Hoe moeten wij er dan mee omgaan?

Rond dit soort vragen ontwikkelt zich een breed betoog dat van belang is voor iedereen die, al dan niet professioneel, zich vragen stelt over onze huidige conflictueuze maatschappelijke werkelijkheid.

Als geen ander is Achterhuis in staat fundamenteel te reflecteren over een thema dat zowel actueel als van alle tijden is: ‘De mechanismen achter het geweld die we bij de dieren ook al aantroffen, worden bij de mens als het morele dier bij uitstek bekleed met ethische betekenissen die ze virulenter maken. Wij mensen vechten niet alleen simpelweg tegen een groep buitenstaanders, nee, wij hebben de neiging om de wij/zij-tegenstelling op een morele wijze absoluut te maken.'