Joke J. Hermsen

Joke J. Hermsen (1961) studeerde filosofie en letteren in Amsterdam en Parijs. Zij publiceerde diverse artikelen over contemporaine filosofie en literatuur in onder andere De Gids, Optima, De Groene Amsterdammer, Lust en Gratie, Lover, Krisis/Tijdschrift voor Filosofie, Tmesis, Raster, Les Cahier du Grif, Surplus en Post-Perdu. Gedurende enkele jaren woonde zij afwisselend in Nederland en Frankrijk. Zij vertaalde samen met dichter Henk van der Waal werk van de Franse auteurs Maurice Blanchot, René Char en Sarah Kofman in het Nederlands en de eerste Franse vertalingen van gedichten van Hans Faverey en Armando. Zij en Henk van der Waal hebben samen twee kinderen, Rodante en Sebald. In 1993 promoveerde Hermsen aan de Rijksuniversiteit Utrecht op de literair-filosofische ideeëngeschiedenis Nomadisch narcisme. Daarna was zij jarenlang als onderzoeker verbonden aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Universiteit Tilburg. In 2007 won Joke J. Hermsen samen met kunstenaar Jaap de Jonge de Martin van Amerongen publieksprijs voor een elektronisch essay.